De titel van de overweging

De evangelist Johannes leest vandaag deze tekst van Jezus van Nazareth. Want het is duidelijk dat Jezus op het keerpunt van zijn leven staat: Hij zegt: ‘voor mij is mijn uur aangekomen’. Twee Griekse mensen komen naar Jezus toe. Jezus is daar erg blij mee, want voor Hem is het zo ver, want Zijn uur is gekomen. Maar in welk uur, wordt er dan door Jezus een beslissende stap gezet?

Johannes weet waar het omgaat, en hij vertelt ons over het uur waarop Jezus het al heeft over de Bruiloft in Kana, daar heeft Hij al eerder over had. Nu wordt het ten volle duidelijk waarvoor Jezus gekomen is voor zijn taak, zijn opdracht de opdracht die Hij heeft in de wereld. Johannes zegt: het is zijn uur waarop zijn weg haarscherp aan het licht zou komen. Langs welke weg gaat Jezus, of gaat Hij nu echt zijn weg? De weg waarop Jezus gehoorzaam zijn weg gaat, is de weg van Zijn verbond met zijn hemelse Vader.

Steeds opnieuw schrijft Johannes het over de strijd van Jezus met de leiders van het volk, om erkenning van zijn levensweg en zijn levensopdracht. Zojuist is Jezus feestelijk Jeruzalem binnengehaald, al vieren wij dat pas over een week. Dan loopt er een hele groep achter Jezus aan, en de klagers, de leiders, zijn heel afgunstig op het succes van Jezus. En Johannes vertelt een onderstreping van de woorden van Jezus. Er komen nu ook nog heel veel niet-joden naar Jezus toe. En met al die mensen, is het geen wonder dat Jezus nu heel erg enthousiast begint te worden. Er zijn dus toch veel mensen die door Jezus' woorden en optreden geraakt worden. De denkbeelden over Gods omgang met ons vallen blijkbaar niet overal tussen de doornstruiken. Niet iedereen is bang om Jezus te volgen op de nieuwe wegen die Hij ons wijst te gaan. Jezus wordt door zijn omgeving als een lichtend voorbeeld ervaren, ook door de vele niet-Joden.

Vandaag horen wij dat er Joods geworden Grieken naar Hem toekomen. Dat was een geweldige doorbraak, want de Griekse cultuur was de grootste bedreiging voor de Joodse cultuur. Ze speelden een rol die nu te vergelijken is met de rol van het westen - vooral van Amerikanen - ten opzichte van de Islam, een hele beschaving staat nu onder druk. Dat Grieken kwamen op het Licht van Jezus af, dat was een geweldige doorbraak, eigenlijk iets ongehoords! Maar gezien de reacties van de leerlingen was er ook iets ongewenst, want ze waren intussen wel gewend geraakt aan het feit dat Jezus contact had met ongewenste mensen, met Samaritanen en Syro-Feniciërs, met tollenaars, zondaars en publieke vrouwen. Maar nu komen vele Grieken op het Licht af ze gaan nu naar Filippus, een van de leerlingen met de meest Griekse naam, ze willen Jezus leren kennen! Jezus vertelt dat zijn uur gekomen is, het Licht mag onder de korenmaat uit. Het evangelie is bestemd voor álle mensen. De uitdrukking ‘het uur’ heeft wel iets dreigends, maar ook iets triomfantelijks, want Jezus wijst naar de weg die Hij moet gaan. Het is voor Jezus en vele anderen nu de enig begaanbare weg, want het is de weg van de liefde, die voert naar elkaar en in elkaar naar God.

En Jezus wijst de nieuwkomers, de buitenlanders, en de vreemdelingen, op de consequenties, want zijn weg zal straks regelrecht lopen via het kruis. Aanvankelijk heeft Jezus daar ook mee geworsteld, maar Hij is er sterk doorheen gekomen. En als Jezus door die strijd is heengegaan, komt Hij met een paar levenswijsheden waar je koud van wordt. Hij wijst dan op de lichtplekken in volmaakte duisternis. Jezus zegt, lieve mensen: ‘als de graankorrel niet sterft, dan brengt hij geen vruchten voort.’ Hoe kom je in godsnaam op zo'n gedachte?
Het zijn blijkbaar woorden van een mens die door een stikdonkere tunnel is gegaan, woorden van iemand die een verschrikkelijke strijd heeft gestreden. Als zo iemand zegt ‘als de graankorrel niet sterft, brengt hij geen vruchten voort, dan is zo'n getuigenis eigenlijk adembenemend. In de kiemkracht van het zaad liggen daar mee onvermoede mogelijkheden. Het is klein en nietig, maar er kan iets groots, iets geweldigs, iets moois uit groeien, maar dan moet het voor Jezus wel eerst die donkere aarde in! Dan pas komen ook wij voorgoed aan het licht.

Ook wij weten het nu welke wegen hebben wij te gaan, in ieder geval niet de weg van de mooie woorden, maar vooral de weg van concrete goddelijke daden. Telkens weer sta je dan als voor een keuze, ook met je eigen handen. Het zijn de handen van de dood, die ons de nek omdraait, en elkaar aan de kant willen zetten. Of zijn het handen vol leven en licht, die ons uit de put willen halen en ons zullen beschermen? En hoe zien onze handen er eigenlijk uit, het zijn onze handen die jeuken. Er zijn handen die in grote zakken zitten, maar vaak zijn er handen te kort. Want vele handen maken licht werk. Handen die we uit de mouwen willen steken. Soms liggen er twee handen op één buik. Je kunt daarmee je ideaal handen en voeten geven. Iemand je hand boven het hoofd houdt, je kunt je hand er niet voor omdraaien. Je kunt je handen in je haar of in je schoot leggen. Je kunt je handen thuishouden of uitsteken. Te benijden ben je als je leven in Gods hand ligt. En welke handen ligt mijn leven? En wat ligt in je handen, en aan wie zijn ze ons toevertrouwd?

Op vele plaatsen in de wereld proberen we het hoofd boven water te houden. Ook met de Vastenactie proberen wij daar wat aan te doen. Soms een druppel op de gloeiende plaat, maar vele handen maken licht werk! En door onze inzet zorgen wij ervoor dat de zaken niet uit je handen lopen. Vrede en Gerechtigheid zijn woorden die ons leven verlichten, en lichter maken. Jezus wil licht zijn en vraagt hetzelfde van ons. Dat we lichtende voorbeelden zijn, op weg naar Pasen, door geen dood en onrecht meer klein te krijgen. Door onze eigen inzet voor elkaar, krijgen we God op onze hand. Want Jezus zal ons zelf bij het einde van ons leven ons bij de hand nemen en zeggen: omdat jullie mijn boodschap van hand tot hand lieten gaan, krijg je van mij een beloning uit de eerste hand! Dezelfde hand die ons op deze wereld zette is dezelfde hand die ons zal opvangen in het uur waarop de graankorrel sterft en in de aarde verdwijnt.

Maar dan zullen we vrucht dragen. En laten we eerlijk zijn: is dat niet handig: Er komen veel mensen bij Jezus, mensen die tijdens hun leven over verschillende drempels heen moeten om bij Jezus te komen. En dan beseft Jezus dat ook Hij niet doodloopt, want nu komt het zover, nu komt het uur. En Jezus krijgt de kracht tot het uiterste te gaan, tot in de heerlijkheid van God!

Ambro Bakker s.m.a.