Fiat voluntas tua, sicut in cælo et in terra

Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel

DE ROZENKRANS – EEN HOUVAST IN JE LEVEN

Onze Lieve-Vrouw van Guadeloupe

De maand oktober is, evenals de maand mei, een Mariamaand. De maand oktober is de Rozenkransmaand. Morgen, zaterdag 7 oktober, vieren we het feest van de heilige maagd Maria van de Rozenkrans. Een goede gelegenheid om eens stil te blijven staan bij de betekenis van de Rozekrans.

Veel mensen, vooral ook in het buitenland, bidden dagelijks de Rozenkrans. En waarom? Wij hebben in het leven vaak houvast nodig. Een zieke zoekt een houvast aan een stoel of een tafel; een bejaarde zoekt een houvast aan een stok. Ze willen zich veilig voelen. Maar er zijn ook problemen in het leven, waarbij een stoel of een stok niet voldoende zijn. Dan zoeken wij mensen. Zo zoekt een kind de hand van moeder of vader, twee verliefden zoeken hun houvast in elkaars armen. De mens wil het houvast even kunnen voelen, kunnen ervaren.

Maar vaak staan we ook alleen in ons leven, ondanks mensen om ons heen. Er zijn mensen die hun houvast zoeken in het bidden van hun rozenkrans. Ontelbare mensen hebben in de rozenkrans dat houvast gezocht en gevonden. Terwijl de kralen door je vingers glijden, voel je de troost van vrede. Maar nog meer: je voelt je verbonden met de beste onder de mensen, Maria, de moeder van Jezus en ook onze moeder. Samen met haar volgen wij Jezus' weg en daardoor ervaren we troost en kracht.

Voor mij ligt de kern van het evangelie ligt al vervat in de rozenkrans. We nemen de rozenkrans en kussen het kruis. Daarmee staan we al midden in het heilsmysterie. Daarna komt het hele evangelie aan bod: de blijde boodschap aan Maria tot een aan de kroning. Dat alles via de droevige, blijde en glorievolle geheimen. Terwijl onze vingers langs de kralen glijden, memoreren we het leven van Jezus. Onze doden geven we vaak nog steeds een rozenkrans in de hand, hun laatste houvast. Michelangelo heeft dat meesterlijk geschilderd in zijn ‘Laatste Oordeel’, in de Sixtijnse Kapel. Daar wordt een man aan zijn rozenkrans de hemel ingetrokken. De rozenkrans was voor hem een houvast om Gods hemel binnen te gaan.

Het enige wat ik van mijn ouderlijk huis heb meegenomen, zijn twee rozenkransen: een zilveren rozenkrans van mijn moeder en een houten van mijn vader. Het was het laatste wat mijn ouders in hun handen hebben gehad. Nu hangen de twee rozenkransen bij mij in de slaapkamer, links en rechts van hun trouwfoto.

De maand oktober is de rozenkransmaand. Nu zijn er veel plaatsen waar Maria wordt vereerd. Lourdes: Fatima, Kevelaer, Heiloo, Banneux en noem maar op. Wat op mij veel indruk maakte was de Maria bedevaartsoord in Mexico-City: Onze Lieve-Vrouw van Guadeloupe. Mexico-City is ’n een enorm groot centrum van Mariaverering. Tienduizenden mensen verzamelen zich dagelijks op het plein waar Maria verschenen is. En je ziet honderden mensen op hun knieën het grote plein over kruipen, tot bloedens, toe. Alles staat daar in het teken van de verering van de moeder Gods. Maar niet alleen in Mexico-stad wordt Maria vereerd, zoals op veel plaatsen in de wereld. Als je aan de pelgrims vraagt waarom ze Maria vereren, dan krijg je geen geleerde theologische antwoorden, maar dan zeggen ze eenvoudig: omdat we van moeder Maria houden!

In de Heilige Schrift komt Maria niet zo uitdrukkelijk ter sprake. Ze neemt maar een bescheiden plaats in: alle aandacht in het Nieuwe Testament is gericht op haar Zoon Jezus, of liever: op het Koninkrijk dat Hij verkondigde. Van Maria wordt verteld dat de engel Gabriël haar kwam aanzeggen dat ze zwanger zou worden van de Allerhoogste. Daarna komen we haar tegen, als ze op zoek is naar haar Zoon die op 12-jarige leeftijd staat te leraren in de tempel. En Jezus is dan niet eens zo vriendelijk. Hij zegt: ‘Maar wisten jullie dan niet dat Ik moest zijn in het Huis van mijn Vader?’

En later is ze met haar Zoon op 'n bruiloft in Kana. Ze zegt tegen Jezus: ‘Ze hebben geen wijn meer’. En het antwoord van Jezus is dan: ‘Vrouw, is dat uw zaak?’ En als ze haar Zoon komt opzoeken en mensen tegen Jezus zeggen ‘Uw moeder en Uw broeders staan aan de poort’, is het antwoord van Jezus eenvoudigweg onthutsend: ‘Mijn moeder en Mijn broeders zijn zij die de wil doen van mijn Vader in de hemel’. En tenslotte komen we Maria tegen aan de voet van het kruis, waar Jezus tegen Johannes zegt: ‘Zoon, zie daar uw moeder’ en tegen Maria: ‘Moeder, zie daar uw zoon’. De Bijbel is bijzonder duidelijk: alles dient ondergeschikt te worden gemaakt aan de relatie die Jezus heeft met zijn hemelse Vader.

Bij Maria is het niet zozeer de Bijbel, maar het geloof van de eerste christenen die haar steeds meer voor het voetlicht heeft geplaatst. Onze voorouders hebben een stortvloed van namen voor haar verzonnen. Zij noemen haar: ivoren toren, gouden huis, ark van het verbond, deur van de hemel, morgenster, heil van de zieken, toevlucht van de zondaars, troosteres van de bedroefden. Cynici zeggen dat wij van Maria een afgod hebben gemaakt. En inderdaad moeten we erop bedacht zijn, dat we de verering van Maria niet te veel losmaken en isoleren van Jezus zelf. Maar vereren doen we haar, omdat zij als mens de Verlosser zelf onder haar hart gedragen heeft. Terwille van Hem heeft God neergezien op de kleinheid van Zijn dienstmaagd en grote dingen aan Maria gedaan.

In Maria worden de waarden van deze wereld omgekeerd. In het mooie Magnificat toont God de kracht van zijn arm en slaat trotsen van hart uiteen. Heersers ontneemt Hij hun troon. Hij verheft de geringen, en voorziet hen die hongeren van voedsel. Het Magnificat van Maria: woorden die haar door het gelovige volk in de mond zijn gelegd. Een tekst die zo indrukwekkend is dat grote componisten haar op muziek hebben gezet. Er bestaat een Magnificat van Vivaldi, Bach, Mozart, Verdi en vele anderen. Tenslotte begint het evangelie vandaag met een bijzonder simpel gegeven. Maria spoedde zich door het bergland naar haar nicht Elisabeth, die ook zwanger geworden was. Gods revolutie begint blijkbaar niet met grote woorden, maar waar mensen elkaar van dienst willen zijn, worden draken onzeker en is Gods eigen revolutie begonnen! Dat is de weg van Maria, de gezegende onder alle vrouwen.

© Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor-deken RK Amstelland
Locatie: H. Augustinus