De titel van de overweging

De Eerste Pinksterdag is altijd op een zondag, voor de meeste mensen is dat sowieso een vrije dag. Veel mensen vragen zich ook af of ze op tweede Pinksterdag vrij zijn. Je moet wel altijd even goed informeren bij je werkgever, maar de kans is groot dat je een vrije dag hebt. Het is een van de feestdagen in Nederland waarop scholen in ieder geval gesloten zijn en ook veel bedrijven houden hun deuren op deze dag dicht.

In Nederland vieren we dus wel twee Pinksterdagen en hebben we twee vrije dagen, maar vroeger was dat wel anders. Toen hadden mensen dagenlang en soms wel een week vrij om het feest te vieren. Tegenwoordig is de viering ingekort en ook verdwijnt de Christelijke betekenis wat naar de achtergrond. De vrije dagen worden vooral gebruikt voor het organiseren van voorjaarsfeesten, kermissen, braderieën. sporttoernooien en muziekfestivals, en ons geloof hebben we op deze tweede Pinksterdag bijvoorbeeld ook aandacht voor Maria, moeder van onze Kerk.

Op deze tweede Pinksterdag, gaat het om drie sterke woorden: om Geestkracht, Wind en Adem. Drie woorden met een schat aan betekenissen: U mag dit uur weer met ons op adem komen, en de viering duurt maar ’n uur, dus u hoeft vanmorgen geen lange adem te hebben! En hopelijk blaast niemand van ons vandaag zijn laatste adem uit. Het gaat met Pinksteren om een feest waar je je adem van inhoudt! Vanmorgen mogen we in één adem zingen: ‘Alles wat adem heeft love de Heer.’ En niet zomaar een adem, het is als de wind. Maar uit welke hoek waait vandaag de wind? In ieder geval is het geen wind die met alles meewaait. Niet, zoals de wind waait, waait je jasje. God neemt ons de wind niet uit de zeilen, maar Hij wil Zijn wind er wél onder hebben. En ‘wie wind zaait, zal storm oogsten.’

Met Pinksteren gaat het om een frisse wind, die vandaag weer door kerk en wereld en door ons eigen leven mag waaien. Dat wij daarvan vervuld worden, daar zullen wij God om bidden. De adem van God, Zijn geestkracht, Zijn levenswind. Kom, Schepper Gods, daal tot ons neer, houdt Gij bij ons uw intocht, Heer’. Met Pasen vierden wij de kern of het hart van ons geloof. Jezus heeft de dood overwonnen en is nu verrezen. Zo is ook onze dood niet het einde, maar de deur naar eeuwig leven. De apostel Paulus schrijft ook aan ons: ‘Als Christus niet verrezen is, dan is ons geloven zinloos, en dan zijn wij de meest beklagenswaardige mensen.’ Toch horen wij in onze dagen ook een heel ander geluid.

Voor velen is geloven in een leven na de dood geen vanzelfsprekende zaak meer. Wij leven immers in een tijd, waarin alles geregeld kan worden. We zeggen dan ook: ‘Je kunt je laten verzekeren van de wieg tot het graf, maar daarna houdt het op!’ Daarom is het wellicht zo moeilijk te geloven in een leven dat je niet kunt zien of berekenen! Daarom is de komst van de Heilige Geest ook zo belangrijk. Zo hoort het feest van Pinksteren wel degelijk bij Pasen!

Ze vallen niet op één dag, maar die Geest moet het vieren van Pasen wel in ons levend houden. Zonder die Geest vallen wij weer zo gauw terug op het leven van de ene dag na de andere, met alle gevolgen van dien! Maar juist in deze tijd van vieren en beleven van nieuw leven kunnen we elkaar ook helpen die Geest van Jezus onder ons levend te houden, en wel door voor Hem open te staan in ons leven en in het leven met elkaar, en natuurlijk ook in ons Samen kerk zijn! Met Pinksteren brengen we ons het Babelverhaal in herinnering.

In Babel proberen mensen een toren te bouwen tot in de hemel. De toren werd vernield en sindsdien spreken mensen met elkaar niet meer dezelfde taal. Ze babbelen en babelen er maar wat op los. In het Pinksterverhaal horen we dat mensen onder leiding van Gods Geest elkaar weer leren verstaan. Welke taal hen bij elkaar heeft gebracht? Welke taal spreekt iedereen, want het is de taal van de Geest, en de taal van de liefde: waar liefde overheerst, verdwijnen de taalverschillen. In de Schrift is Babel symbool geworden van alle spraakverwarring. Babel, babbelstad, de stad waarin iedereen maar door elkaar praat, waar niemand meer naar niemand luistert. Babel, beeld van verstarring en isolement. De toren van Babel vertelt ons hoe de communicatie tussen mensen kan stuk lopen. Mensen die volstrekt langs elkaar, zelfs langs God heen leven.

In de grote wereld waarin wij leven, maar ook in ons eigen leventje kan de spraakverwarring groot zijn Maar het is onze taal van de Geest, de taal van de liefde en de taal van alle gerechtigheid. Het is de ontmoetingsplek waar volkeren elkaar zusterlijk en broederlijk de hand reiken, waar Moslims, Joden en Christenen samen willen leven, waar rijken hun goederen delen met de minderbedeelden, waar mensen elkaar steeds weer van harte vergeven, waar ouders en kinderen de deur voor elkaar openhouden, waar bisschoppen en gelovigen hun deuren niet voor elkaar sluiten.

De eerste werking, die de heilige Geest in de jonge kerk teweegbracht, was een ervaring van nieuw leven, dynamiek en beweeglijkheid. Vanmorgen horen wij die drie sterk geladen woorden: een plotselinge wervelwind, beweeglijke tongen van vuur, opengeslagen deuren. Angstige mensen worden moedige mensen, zwijgende mensen worden spraakzaam en doen tóch hun mond open. Met Pinksteren werden we overrompeld door de Geest, die alles kan vernieuwen en alles kan veranderen. En De Geest van God dwingt ons om meer schip te zijn dan anker, meer stroom en minder rots, meer leven en minder instituut, meer geweten en minder wet. Alleen zo zullen wij van een zinloos bestaan toegroeien naar een zinvol bestaan bij God en bij elkaar. Maria kende haar vertaalsleutel, want het is haar sleutel van de Liefde van haar zoon Jezus.

Ambro Bakker s.m.a.