TIJD VOOR DE OOGST

Het Pinksterfeest valt op de vijftigste dag na Pasen. Het Griekse woord voor Pinksteren is 'Pentècostè'. En dat woord betekent 'de vijftigste dag'. De Joden vierden al ver vóór de komst van Jezus van Nazareth hun Pinksterfeest, dat zij 'Wekenfeest' noemden (Sjavoeot). Het was een oogstfeest, waarmee de Paasperiode werd afgesloten en aan God de eerste vruchten van de nieuwe oogst werden opgedragen.

Ook bij ons is het Pinksterfeest een oogstfeest geworden. We horen hoe een stel bange hazen achter gesloten deuren zitten. En het verhaal vertelt dat er iets wonderlijks gebeurt. Een stel bange hazen gaan oogsten. Ze gaan de straat op en dopen daar drieduizend mensen. Ze gaan nu oogsten, en ze zullen doorgaan met oogsten. In onze tijd telt de schare van mensen die Jezus willen volgen miljarden mensen. Vandaar dat we met Pinksteren veel aandacht hebben voor onze missionarissen die waar ook ter wereld het Evangelie verkondigen.

Het Pinksterfeest is het meest dynamische feest dat we kennen. Het is de dynamiek die met Kerstmis de wereld in komt, die door de opstanding onverwoestbaar bezegeld wordt, maar op die vijftigste dag op duizenden mensen overslaat, en een nieuwe periode in de wereldgeschiedenis inluidt.

Met Pasen heeft Jezus zijn doel bereikt. Hij is terug bij de Vader. Zijn vrienden begrijpen daar niets van. Ze hadden het Jezus nog gevraagd: 'Waar woont U?' Toen had Hij gezegd: 'Dat zul je wel zien, volg me maar!' (Joh.1:38) En sindsdien waren ze Jezus gevolgd. Drie jaar lang hadden ze proberen te begrijpen wat Jezus wilde zeggen. Ze waren getuigen geweest van zijn woorden en daden vol goedheid. Hij was in al die jaren hun voedsel en drank geweest. Maar daar zitten ze nu: de deuren potdicht. Met Jezus waren ook zijn idealen ter aarde besteld. En daar zitten ze nu: hun enthousiasme verdwenen, het laaiend vuur van het begin was gedoofd. Ze hadden er schoon genoeg van. Na de dood van hun Heer zijn ze onzeker geworden. Vol angst sluiten ze zich op. Ze weten niet hoe ze verder moeten. Ze voelen zich alleen, in de steek gelaten. De deuren zijn op slot, potdicht.

Ze zitten achter gesloten deuren. En wij? Hoe vaak zitten wij niet achter gesloten deuren. Soms zijn we wanhopig over de toekomst van de wereld en over onszelf. Omdat we ons laten leiden door angst, sluiten wij ons af als een egel en verdedigen wij ons met onze stekels. We slaan de deuren dicht voor elkaar en doen alle deuren stevig op slot. Dat gebeurt in huwelijken, vriendschappen,in gezinnen, in de kleine en grote politiek van de maatschappij. Hoeveel deuren zijn er in ons leven al dichtgesmeten? Deuren tussen ouders en kinderen, deuren tussen broers en zussen, deuren tussen buren en vrienden? Geloven wij er nog in dat de geest van Pinksteren in staat is ook dit soort deuren weer te open te krijgen?

Deuren openen om ons heen. Dat is de boodschap van Pinksteren. Deuren openen naar het milieu, de politiek, in onze gezinnen, in huwelijken en vriendschappen. Deuren openen: op school en op het werk, in onze stad. Het Evangelie van vanmorgen heeft het over deuren die voorgoed opengaan. Nergens gesloten deuren, nergens gesloten toegangshekken. Ondanks de gesloten deuren staat Jezus plotseling weer te midden van de bange leerlingen. Zij herkennen hun Heer. Er gaat een licht bij hen op en alle deuren en ramen worden opengegooid. Jezus wenst zijn leerlingen de "vrede" toe, want alleen vrede kan alle gesloten deuren openmaken.

De eerste werking, die de heilige Geest in de jonge kerk teweegbracht, was een ervaring van nieuw leven, dynamiek en bewegelijkheid. Vanmorgen horen wij die sterk geladen woorden: een plotselinge wervelwind, beweeglijke tongen van vuur, opengeslagen deuren. Angstige mensen worden moedige mensen, zwijgende mensen worden spraakzaam. Ze doen tóch hun mond open. Met Pinksteren worden we overrompeld door de Geest, die alles kan vernieuwen en alles kan veranderen.

Buiten vieren de inwoners van Jeruzalem het Loofhuttenfeest. Het is het feest van de nieuwe oogst. Maar ook de leerlingen getuigen: 'luistert, mensen, het zaad ís opgekomen. Jezus, de Gekruisigde, is niet dood maar leeft! Hij is als zaad in de donkere aarde gevallen, maar Hij is er weer! Nee, we zijn niet dronken van de wijn, we zijn dronken van Hém!' En zo wordt die dag van beslissende betekenis voor de vrienden van Jezus. En dat vuur is niet meer te doven. Duizenden laten zich die dag dopen. Zo wordt Pinksteren het feest van de nieuwe oogst.

Ik wens u een zalig Pinksterfeest toe. Alle deuren mogen open. Vrede en elkaar leren liefhebben, is vaak tegen de stroom in roeien, tegen alle verdrukking in, gedragen door Zijn Geest van vrede en levend van Zijn vergeving. Zo zendt Hij ons met zijn uitdagende woorden: 'Vrede zij u!'. Als wij dat eens zouden kunnen zeggen tegen al diegenen voor wie wij onze deuren gesloten hebben, dan zal het wérkelijk in ons leven voorgoed Pinksteren worden!

In dit Pinksterweekend komen Paus Franciscus in het Vaticaan samen met de Israëlische president Shimon Peres en de Palestijnse president Mamhoud samen te bidden om vrede. Geen gediscussieer, maar samen bidden. Hier komen Jodendom, Islam en Christendom bij elkaar in gebed en bidden om vrede. Als dat geen deuren openen is!