DIACONAAL WEEKEND

Het evangelie geeft vandaag vermoeide mensen een advies. ‘Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt, Ik zal u verlichting schenken’, zegt Jezus. Maar direct daarna zegt Hij: ‘Neem mijn juk op en volg Mij!’ U weet ongetwijfeld dat een juk bedoeld is om zware lasten te dragen. Maar waarom zouden wie zware lasten op onze schouders nemen? De tijdgenoten van Jezus wisten wat Jezus met dat juk bedoelde. Waren de wetten langzamerhand geen ondraagbaar juk geworden? Wetten die bedoeld waren om het leven wat overzichtelijker en lichter te maken, waren omgebogen tot ondraaglijke lasten. Velen dreigden eraan onder door te gaan. Jezus zegt: ‘Hun lasten neem Ik over!’ Maar een leven zonder juk belooft Hij ons niet. Niet de wetten maken mensen vrij, maar de onderlinge liefde.

Verdriet en pijn kun je sámen dragen. Als we elkaars lasten dragen, zal niemand onder zijn last bezwijken. Als we broederlijk en zusterlijk delen, behoort honger en dorst voorgoed tot het verleden. Want gedeelte last is een halve last. Maak de lasten toch niet zwaarder dan ze zijn. Wees solidair met mensen die moeten leven van het bestaansminimum, wees solidair met de baanlozen, gehandicapten, bejaarden en invaliden. Als we dat juk sámen dragen, zal de last veel lichter worden. Alleen zó kunnen wij onze zorgen dragen. Dan hoeven we wat minder te vrezen voor een hartinfarct. Paulus zei tot de Galaten al: ‘Laat u niet opnieuw het slavenjuk opleggen en houdt stand’ (Galaten 5:1)

Stel je niet te hard op in het leven. Je hebt geen eelt op je ziel nodig. Want als je eelt hebt, dan hou je geen rekening met de groei van mensen. Waarom zijn onze systemen zo hard en meedogenloos? Waarom halen ideologieën ons telkens weer onderuit? Waarom is onze zakenwereld zo hard? Waarom drukken economische wetten de menselijke vrijheid plat? Waarom is de politiek zo geslepen en hard? Waarom gaan er nog steeds mensen onder kerkelijke wetten en systemen door?

‘Mijn juk is zacht en mijn last is licht’, horen we Jezus zeggen. ‘Zachtheid en mildheid hebben iets te maken met zoetigheid’, zeggen we. Dan ben je een sulletje met geitenwollen sokken, die met zich laat sollen, maar met zich laat doen. Zoals de Zoete-Lieve-Jezus-plaatjes van vroeger: sentimenteel, zoetelijk, lieflijk, los van elke werkelijkheid. Jezus ís zachtmoedig en nederig van hart. Maar dat betekent niet dat Hij niet van optreden wist. Op 12-jarige leeftijd koos Hij in de tempel al voor zijn vader in de hemel. De kooplui ranselde Hij de tempel uit, omdat ze de plaats van zijn Vader onteerde. Hij schold Petrus uit voor ‘Satan’, toen deze de smalle weg wilde verlaten. Joodse leiders tuchtigde Hij met ontmaskerende woorden.

Opkomen voor je principes, voor een betere en rechtvaardiger wereld, vraagt niet om halfzacht gedoe. Het vraagt om fier en ferm optreden, desnoods tegen de verdrukking in! Niet om daar zelf beter van te worden, niet om eigen macht en aanzien. Geen scheiding tussen wat we op zondag in de kerk belijden en wat we op maandag doen. Niet als een brave huisvader of huismoeder je kind teder op je schouders nemen en op maandag op het werk de beul uithangen en je grenzen te buiten gaan. ‘Komt allen die belast en beladen zijt. Neem mijn juk op en volg mij’, zegt Jezus. Hoe maak je de woorden van vandaag morgen concreet?

Ons geloof rust op twee pijlers. De eerste pijler is onze geloofsoverdracht. Hoe geven wij ons geloof door van vader op dochter, van moeder op zoon. Zijn we nog in staat om ons geloof met onze kinderen en kleinkinderen te delen? De tweede grote pijler van ons geloof is de diaconie. Dat is onze zorg voor elkaar. Beter gezegd: onze zorg voor de ander, want bij onze inzet voor de ander richten wij ons niet alleen op mensen die wij goed kennen, maar ook op vele andere mensen die onze inzet en aandacht nodig hebben. Onze zorg voor elkaar vraagt om onze inzet wereldwijd.

Dit weekend is een diaconaal weekend. En we weten het intussen: ‘Een kerk die niet dient, dient nergens voor!’ Diaconie komt van het Griekse woord Diaconie en betekent ‘gerechtigheid’. God, de mensen om je heen, ver weg en dichtbij, tot hun recht laten komen. En dan kom je ook zelf (bij God) terecht! Jezus wist ervan mee te praten en deed er wat aan! Niet via ingewikkelde theorieën, maar heel praktisch, door voortdurend op zoek te gaan naar mensen die Hem nodig hadden. Zo bracht Hij mensen die Hij ontmoette weer terug in de kring. En wij? Bij ons ligt vandaag de uitdaging van Jezus: Komt en volgt Mij!’

Gelukkig heeft onze diaconale inzet veel respons in onze parochie RK Amstelland. Onze vijf geloofsgemeenschappen vragen in dit weekend onze bijzondere aandacht voor de diaconie. En gelukkig is onze Parochiële Charitas Instelling (PCI) erg actief. Zij houdt zich bezig met mensen die in nood verkeren. En ook dit keer hebben we een speciaal doel. Er zal een speciale collecte worden gehouden voor de Sant’Egidio-beweging hier in Amsterdam, die hun huisvesting hebben gevonden in de Mozes en Aäronkerk in het centrum van Amsterdam.

De gemeenschap van Sant’Egidio is een christelijke lekengemeenschap die in meer dan zeventig landen van alle continenten 60.000 leden telt. Die komen samen voor het gebed, knopen vriendschap aan met de armsten van hun eigen stad, in de zorg voor onze naasten. Op wereldschaal zet Sant’Egidio zich in voor de dialoog tussen godsdiensten en de vreedzame oplossing van conflicten. De gemeenschap ontstond in 1968 in Rome. Ze ontleent haar naam aan het kerkje van Sant’Egidio in de wijk Trastevere. In Amsterdam heeft de beweging ook een eigen kerk gekregen, en wel in de Mozes- en Aäronkerk aan het Waterlooplein. Ook hier komen vrijwilligers samen in gebed, in vriendschap en in hun zorg voor de naasten. Zo hebben zij een Sint Franciscustafel, waar daklozen en zwervers kunnen aanschuiven. Ze gaan met manden vol broodjes naar de plekken waar honger heerst of waar vooral in kansarme wijken mensen wegkwijnen in eenzaamheid.

Dit diaconale weekend is er een speciale collecte voor het werk van de Sant’Egidio gemeenschap in Mozes- en Aäronkerk. Ik mag deze collecte van harte bij u aanbevelen onder het motto. ‘Samen elkaars lasten dragen maakt ons levensjuk lichter!’