MOGE DE HEER U ZEGENEN EN BEHOEDEN

2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2016 2017

Zaterdag 31 december 2016. Over enkele uren is het zo ver. Uren, minuten, seconden tikken weg. Wat is het afgelopen jaar snel voorbijgegaan. Als je jong bent duurt ’n jaar minstens een eeuwigheid. Het lijkt wel alsof de klok sneller tikt naarmate je ouder wordt. Tijd is een wonderlijk gegeven als je erover nadenkt. Je hebt er nooit genoeg van en soms lijkt-ie ook weer te kruipen. Intrigerend!

Vaste rituelen helpen ons om te gaan met het ongrijpbare, maar dwingende verschijnsel tijd. De afwisseling van dag en nacht, van zomer en winter geven wel houvast, maar je hebt er bij lange na niet genoeg aan. Klokken en kalenders, jubilea en rustdagen, pocketplanners en dienstroosters komen eraan te pas om de tijd in de greep te krijgen. Iedere minuut komt maar één keer langs en wie hem niet gebruikt is hem kwijt, als een geldstuk dat op straat in een putje rolt, voor altijd verloren.

Alleen mensen hebben tijdsbesef. Er zijn bloemen die hun blaadjes sluiten als het avond wordt en dieren die de hele herfst in de weer zijn om een wintervoorraadje voedsel aan te leggen. Maar weten kunnen zij het niet. Alleen een mens weet dat hij ooit een baby is geweest en daarvóór niet bestond; alleen de mens maakt een afspraak voor volgende week en herinnert zich de verjaardag van zijn moeder. Alleen de mens beseft dat hij, even zeker als hij zo en zoveel jaar geleden geboren is, eens dood zal gaan. We weten niet wanneer. Dat maakt het leven niet eenvoudiger.

Vanavond zijn we samengekomen in een gedachtenisviering. En gedenken betekent: opnieuw in je herinnering brengen, de feiten op een rijtje zetten: kleine en grote, verdrietige en blije, leven en dood en weten dat God erbij betrokken was. Misschien is er voor u het afgelopen jaar nieuw leven bijgekomen: een kind of een kleinkind, een nieuwe relatie, nieuw werk. Misschien was er ook sprake van groot verlies: de dood van een geliefde, gebrokenheid, harde woorden, tegenvallers.

Soms moet je op de televisie een woord raden. Er zijn maar een paar letters gegeven. Soms zie je het woord direct, soms ook niet. En als de oplossing komt, denk je: wat stom, dat ik dat niet zag. Maar de puzzel wordt wat eenvoudiger, als de eerste en laatste letter van het te raden woord zijn gegeven. God zegt: ‘Ik ben de Alfa en de Omega’, de eerste en de laatste letter van je levensalfabet. En dat maakt onze levenspuzzel een stuk gemakkelijker, om zo het hele woord te ontdekken. ‘Ik sta aan het begin’, zegt God, ‘en aan het einde van je leven’.

Wij willen dit met kerstmis vleesgeworden woord ernstig nemen. Eigenlijk zijn wij maar laatkomers. Voor ons waren er talloze mensen die ook leefden boven op de bergen, maar soms ook in diepe dalen. Trekkend door de woestijn, van oase naar oase. Maar de zon ging telkens weer op. En voor de zon was God er, ‘want Ik ben het begin’, zegt God. ‘Vergeet het nooit, Ik ben de eerste. Jij bent er omdat Ik er ben. Jij denkt, omdat ik je bedacht heb. Jij werkt, omdat je uit mijn werk geboren bent.”.

God kijkt ons aan, Hij kent ons bij name en zegent ons en gaat met ons mee het nieuwe jaar in. Opdat we elkaar tot zegen zullen zijn en elkaar niet loslaten. Gezegend ben je of je nu vanavond naar de kerk bent gekomen om te luisteren, om te bidden of te zwijgen, om God te zoeken of gewoon maar aanwezig te zijn. Wij worden ook in het nieuwe jaar door God gezien, Hij trekt met ons mee. Gezegend zijn wij: kerkgangers en Derde Wereldwerkers, vredemakers. Wij worden gezien door Hem. Wij zijn gezegend, ook in het nieuwe jaar: als we thuisblijven of weggaan, of we ziek zijn of gezond, of we leven of voorgoed afscheid moeten nemen. Gezegend zijn we. God kijkt ons aan. Voor Hem telt elk mens.

God kijkt en talloze lieve mensen kijken met Hem mee. Mensen die eens van ons waren, zijn voorgoed gevallen uit de tijd. Wij roepen hen aan tot over de grenzen van de dood heen. Ze zijn niet onbereikbaar. Ze zijn in Zijn handen en zijn, geborgen bij Hem, ons tot zegen. Ook in 2017 zal het weer een gemengd bedrijf zijn: voor- en tegenspoed, ziekte en gezondheid, dood en leven. Maar die minder goede momenten horen ook bij 2017, zoals ze hoorden bij het jaar 2016. Pas achteraf ontdekte het Joodse Volk dat ze in de woestijn waren uitgegroeid tot Gods eigen volk. De leerschool van het lijden heeft hen uiteindelijk naar het Beloofde Land gebracht.

Ik wens u een goede en vooral gezegende jaarwisseling toe. Een toekomst zonder al te veel kwade dagen. En komen die toch, dan wens ik u toe dat u de kracht krijgt om er iets mee te doen. Ook die momenten horen bij het nieuwe jaar dat ons hopelijk in zijn volle lengte gegeven mag worden. Misschien dat wij Gods levenswoord het komend jaar wat meer kunnen invullen. Voor Jezus was zijn Vader de Alpha en de omega, begin en einde. Mag God dat ook in 2017 voor ons zijn. Ik wens u van harte dit geloof toe voor het komend jaar. Dat wij gaandeweg zullen ontdekken dat het woord dat we in ons leven moeten raden alles te maken heeft met het Vleesgeworden Woord.

En wat het nieuwe jaar betreft. Ik herhaal graag de woorden van de eerste lezing van dit weekend, waarin de Heer tot Mozes zegt: ‘Moge de Heer u zegenen en behoeden! Moge de glans van zijn gelaat over u spreiden en genadig zijn! Moge de Heer, ook in 2017, zijn gelaat naar u keren en u vrede schenken.’ Ik wens u een zalig uiteinde en vannacht een nieuw, hoopvol en vreugdevol begin van 2017.