DE LES VAN DE VIJGENBOOM

vijgenboom De tekst van het evangelie, dat u vindt in ons misboekje van vandaag - over het gebruik maken van je talenten - heb ik vanmorgen, op het laatste moment toch maar vervangen door het evangelie dat eigenlijk voor dit weekend staat aangegeven. Het gaat over de zon die verduistert, de maan die geen licht meer geeft, sterren die uit de hemel vallen, mensen overal in verwarring en paniek. En natuurlijk heb ik daar een reden voor. De reden is dat ik ook op ons patroonsfeest niet buiten de gebeurtenissen van afgelopen vrijdagavond wil en kan heengaan. De avond waarop voor velen de zon verduisterde, de maan geen licht meer gaf, de sterren van de hemel vielen, geen steen op de andere bleef liggen, talloze mensen in paniek en verwarring.

‘Als de sterren van de hemel vallen en er grote paniek uitbreekt,’ dat gebeurde vrijdagavond in Parijs. Overal ter wereld mensen in een shock. Een aantal jonge zelfbewuste terroristen schoten in koelen bloede minstens 130 mensen dood en ruim honderd mensen raakten zwaar gewond. Over het verduisteren van de zon en over paniek en verwarring gesproken! De Islamitische Staat heeft in een officiële verklaring de aanslagen opgeëist en zegt dat de aanslagen een vergelding zijn voor bombardementen op IS-doelen (Persbureau Reuters).

Vele reacties. Onder andere van burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam, die met veel afschuw kennis heeft genomen van de gebeurtenissen in Parijs. Aboutaleb zei: ‘De aanslagen in Parijs vervullen ons met afschuw en verdriet. Het doden van onschuldige burgers in een kosmopolitische stad, de stad van het licht en de verlichting, is pijnlijk voor de mensheid en dient door ons allen met kracht te worden bestreden. Terroristen zaaien dood en verderf en willen ons tegen elkaar uitspelen. Wij, burgers en overheden, moeten juist onder deze verdrietige omstandigheden bij elkaar blijven en samen zoeken naar het antwoord’ (Persbureau ANP)

Ook de fractievoorzitter van de ChristenUnie, Gert-Jan Segers, heeft ook op het geweld in Parijs gereageerd. Hij zei: ‘De aanslagen in Parijs geven groot verdriet. We staan hier tegenover het duistere kwaad. Dit is een strijd tussen vrijheid en onvrijheid, en er is geen andere optie dan deze strijd te winnen. Hier met onze veiligheidsdiensten, politie, bewaking door de marechaussee en extra grenscontroles. Maar ook in de strijd tegen IS’.

Maar hij komt ook met een duidelijke kanttekening, als hij zegt dat deze strijd nooit mag leiden tot een vermindering van barmhartigheid voor vluchtelingen die momenteel juist op de vlucht zijn voor dit geweld en dit duistere kwaad. ‘Onze vaste hoop is dat dit kwaad geen toekomst heeft.’

Het evangelie is het laatste dat we in dit Marcusjaar horen. Volgende week is het het feest van Christus Koning en de week daarop begint op de eerste zondag van de Advent het Lucasjaar. Het Marcus-jaar eindigt met een verhaal over het ‘einde der tijden’, de laatste bladzijde van het Marcusjaar. Als mijn moeder een boek las, begon ze altijd met de laatste bladzijde. Ze wilde graag weten hoe het boek afliep voordat ze het ging lezen. Vanmorgen hoorden we het laatste Marcus-gedeelte. Er worden verschrikkelijke dingen voorspeld. Ik weet het zeker, als mijn moeder met die bladzijde begonnen zou zijn, had ze het Marcus-evangelie waarschijnlijk voortijdig aan de kant gelegd. Ze zou niet eens aan het verhaal begonnen zijn!

Maar het evangelie zou geen ‘Blijde Boodschap’ zijn, als er ook vandaag geen sprake zou zijn van een happy end! Wat blijft er over, als alles vergaat, de bloemen zijn uitgebloeid, de bladeren van de bomen gevallen, de doden op Allerzielen herdacht? Wat blijft er nog van deze wereld, van ons zelf, over? Wat blijft er over de wereld, als de zon uitdooft en de maan niet meer schijnt en als de sterren van de hemel vallen en geen steen op de andere blijft liggen! Maar ik zei het u al: Evangelie betekent: ‘Blijde Boodschap’. God draagt ons leven, ook in moeilijke en bittere tijden.

Martin Luther King hebben ze ooit gevraagd: ‘Wat zou je dan, als je wist dat morgen de wereld zou vergaan?’ Zijn antwoord was vol ongekende kracht, toen hij zei: ‘Ik zou vandaag nog 'n boompje planten!’ Een boom van hoop, in de zekerheid dat God zijn Schepping in zijn hand houdt en dat het leven onverwoestbaar zal zegevieren. Probeer in de duisternis van het bestaan niet alleen uit te zien naar 'n lichtpunt, maar probeer zelf 'n bron van licht te zijn! Gevoed met de gekruide woorden van de profeten. En zelfs als onze aardse tent zal worden afgebroken, zullen wij worden opgenomen in Gods woning. Sinds mensenheugenis is er leed, nood en angst, maar steeds bloeit de vijgenboom, als een verwijzing naar hem die komen gaat: Jezus Messias.

We wilden het vandaag eigenlijk over het gebruik van onze talenten hebben, de lezing die u ook in ons kerkboekje terugvindt. Het gebruik van je talenten. Het kan verkeren: terwijl feestelijk Sinterklaas wordt ingehaald en wij in onze Augustinus ons parochiefeest vieren, staat de wereld op zijn kop. Ik had naar aanleiding van dit evangelie over de talenten tegen u willen zeggen: God heeft ons allemaal voldoende talenten gegeven om deze aarde bewoonbaar te maken en bewoonbaar te houden. Daarmee heeft God het lot van de wereld, en de lot van onze naasten, ook in onze handen gelegd. God investeert in mensen. Hij heeft de mensen ideeën gegeven om zélf ook initiatieven te ontwikkelen. Daarmee laat God zien dat Hij vertrouwen in ons mensen heeft. Maar Hij vraagt ons wel onze talenten te gebruiken.

Elk weekend zingen onze koren tegen de verdrukking in liederen van geloof, hoop en liefde. ‘Kijk naar de vijgenboom’, zegt Jezus. De vijgenboom is in Israël de enige boom die zijn bladeren verliest, maar in de lente in één nacht weer volop in blad staat. Daarom is de vijgenboom in de Schrift het symbool geworden van het nieuwe frisse leven. Mensen, houdt moed, want ook deze winter gaat voorbij! En al je terechtkomt en winterse buien, blijf dan maar liederen zingen. Zoals een nachtegaal de mooiste liederen zingt in de duisternis van de nacht, zo zingen christenen liederen van geloof, hoop en liefde, bij het afscheid van een dode, bij het graf van een dierbare, bij de talloze slachtoffers van het geweld in Frankrijk, in Syrië, en zoveel andere bedreigde plekken in de wereld.

Ik wens u op ons patroonsfeest een bescheiden maar hartelijk Augustinusfeest toe, onder Gods rijke zegen. Over ons, maar ook over al diegenen die getroffen en geraakt zijn door het tomeloos geweld. En als het erg donker wordt en ijzig koud, in de wereld of in uw eigen leven, denkt dan nog maar eens terug aan de vijgenboom, die slechts in één enkele nacht, plotseling vol met bladeren kan staan. En Jezus gebruikte dit beeld niet zomaar. Als geen ander leefde Hij van de woorden: ‘Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde’. Laten we die droom van ons geloof, hoop en liefde, onder ons levend houden, ook in het nieuwe Augustinusjaar dat voor ons ligt.