Fiat voluntas tua, sicut in cælo et in terra

Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel

EEN RHODIUMJUBILEUM

Vandaag vieren wij op ons Augustinusfeest onder andere drie jubilea. Zilver voor Jan Sellmeijer die al 25 jaar als vrijwilliger verbonden is aan onze Augustinus­gemeenschap. Zilver ook voor Gerard Kremers, die 25 jaar lid is van ons Latijns Parochiekoor. En dan Frans Ariëns, die maar liefst al 75 jaar(!) koorzanger is.

75 jaar, wat voor jubileum is dat dan? Natuurlijk weten we dat je bij je 12½ jubileum in het Koper staat, 25 jaar in het Zilver. Een 40-jarig jubileum is Robijn, 50 jaar is Goud, 60 jaar is Diamant, 70 jaar is Platina. En wat is dan een 75-jarig jubileum? Frans, ik heb het voor je opgezocht, 75 jaar is het Rhodiumjubileum. Nou was scheikun­de niet mijn sterkste vak. Ik heb het dus moeten opzoeken. Rhodium komt van het Griekse woord ‘Rhódon’, dat ‘roos’ betekent. Het wordt in de industrie weinig gebruikt, want jaarlijks wordt er ‘maar’ 25 ton Rhodium gewonnen. Het wordt gevonden op de plaatsen waar ook platina, goud en palladium wordt gevonden. En het scheiden van deze mineralen is een ingewikkeld en duur proces. De grootste bronnen vind je in de Oeral en in de USA.

Waar wordt Rhodium voor gebruikt? Rhodium wordt toegevoegd aan platina en palladium om het nog harder te maken. Het smelt pas bij een temperatuur van 1963 graden! Rhodium wordt onder andere gebruikt in gloeispiralen, thermokoppels, elektroden en bougies voor de luchtvaart, in de trekstenen voor het vervaardigen van glasvezel en voor smeltkroezen in laboratoria, Maar de slotopmerking op deze Rhodiumsite vind ik nog het mooiste. Daar staat: ‘door de lage elektrische weerstand, stabiele overgangsweerstand en goede carrosseriebestendigheid maken Rhodium zeer geschikt als contact in agressieve omgevingen’. Nou weet je, Frans, wat je 75-jarig jubileum betekent. En als je nog vijf jaar bij ons koor blijft - en dat ziet er wel naar uit - dan vier je - als je tachtig jaar koorzanger bent – je Eikenhouten Jubileum. En mensen worden tegenwoordig steeds ouder, mocht je de honderd jaar volmaken, dan vieren we je dan je Ivoren Jubileum! En als je nog langer lid bent, val je waarschijnlijk onder Monumentenzorg!

In het laatste nummer van ons Augustinusnieuws las ik dat je vroeger priester wilde worden. Gelukkig is dat niet doorgegaan, want onder de priesters vind je niet de beste koorzangers! Maar gelukkig heeft iedereen zo zijn eigen gaven. Dat zegt ook de eerste lezing van vanmorgen uit de eerste Korinthebrief. Een mooie lezing op ons parochiefeest. ‘Er zijn allerlei functies en allerlei werkzaamheden, maar er is slechts één God’. Ook in onze geloofsgemeenschap zijn er veel verschillende talenten. De een zingt, de ander maait, een derde hanteert de hamer, een vierde heeft de gave van het woord, een vijfde zet zich met zijn of haar talenten in diaconale activiteiten, weer anderen voor geloofsoverdracht, het kopiëren van boekjes, het parochieblad, het schoonhouden van de kerk, en zoveel andere activiteiten. U zou er van schrikken als u wist hoeveel mensen zich dagelijks inzetten voor onze Augustinusgemeenschap. Op onze Patroonsfeest willen we van harte ons ‘dankjewel’ laten klinken. Veel mensen, ieder met zijn of haar eigen talenten, die voor ons letterlijk en figuurlijk onbetaalbaar zijn!

In het Evangelie horen we dat God aan ons mensen veel vertrouwen geeft, als hij aan ons de toekomst en het beheer van zijn aarde toevertrouwt. Wij mogen zijn rentmeesters zijn. De ondertoon is dat God de mens vele mogelijkheden heeft gegeven. Deze parabel gaat niet over het spreekwoord ‘als je voor een dubbeltje geboren bent, zul je nooit een kwartje worden’. God heeft ons allemaal voldoende talenten gegeven om deze aarde bewoonbaar te maken en bewoonbaar te houden. Die talenten hebben we niet van onszelf, we hebben ze gekregen. Daarmee heeft God het lot van de wereld, en de lot van onze naasten, ook in onze handen gelegd.

God investeert in mensen. Hij heeft de mensen ideeën gegeven om zélf ook initiatieven te ontwikkelen. Daarmee laat God zien dat Hij vertrouwen in ons mensen heeft. Maar Hij vraagt ons wel onze talenten te gebruiken. In het Evangelie is er één man doodsbang. Hij durft zijn verantwoordelijkheid niet aan en begraaft zijn talent in de grond. Daarmee begaat hij de grootste fout van zijn leven! Dan horen we hoe juist hij van God op zijn huid krijgt. Want ‘niets doen’ is de grootse fout die we in ons leven kunnen maken!

Bij het woord talenten gaat het niet om verstandelijke vermogens, maar om de mate waarin mensen naar God en naar elkaar zijn gegroeid. Van mensen die hun talenten hebben kunnen vermeerderen, daar in gegroeid zijn, wordt niet verwacht dat zij op hun lauweren gaan rusten. Integendeel, ze moeten er zelfs extra tegen aan. En ook de mens die er maar half in slaagt, wordt gevraagd in onze relatie met God en met elkaar te investeren. Ook zijn er mensen die geen enkele moeite doen. Zij begraven hun talent. Daarom: laten we onze talenten gebruiken en geven wij de mensen om ons heen voldoende ruimte om hun talenten te ontwikkelen. Zo niet, dan mag je weten dat er bij de eindafrekening heel wat op je huid zal staan en dat God je dan op je huid zal zitten. Maar gelukkig krijgt de mens voldoende talenten van God mee om dít te voorkomen!

25 jaar vrijwilliger, 25 jaar in het Latijns Parochiekoor, 75 jaar koorlid, is dat lang? Onze patroon, de heilige Augustinus, schrijft ergens:

‘Voor God is niets veraf of langdurig. Wil je, dat voor jou niets veraf of langdurig is, voeg je dan bij God, want daar zijn duizend jaar als de dag van heden’.


© Pater Ambro Bakker s.m.a.
Pastoor-deken RK Amstelland
locatie H.Augustinus