IN DEN BLOEIENDE WIJNGAARD

We leven in roerige tijden. Een vliegtuig dat uit de lucht wordt geschoten, spanningen in de Oekraïne, in het Midden-Oosten, de opkomst van het Islamitische kalifaat IS, met zijn moorddadig en mensonterend optreden, het verdrinken van duizenden bootvluchtelingen in de Middellandse Zee. Wat is het voor een wereld, waarin we leven? Op zoveel plekken brandt de wereld.

En te midden van al die problemen waar de wereld mee worstelt, zingt Jesaia dit weekend 'het Lied van de Wijngaard'. Hij heeft dit lied waarschijnlijk gezongen op een wijnfeest. Honderden mensen om hem heen. Een beker wijn in de hand. Hij zingt: 'Er is een man die zijn wijngaard omspit en wingerds plant. Hij werkt zich letterlijk kapot, heeft alles over voor de goede oogst. Maar als de tijd van oogsten daar is, is er alleen maar sprake van wildgroei. Geen druif laat zich zien!' De omstanders hebben te doen met de wijnbouwer.

Maar dan haalt Jesaia plotseling fel uit: 'Jullie hebben wel medelijden met die man. Maar jullie vergeten dat jullie zélf die wijngaard zijn! God is dag en nacht bezig om deze wereld bewoonbaar te maken. Hij laat de aarde vruchten voortbrengen. Hij heeft jullie tot heer over de schepping gemaakt. Maar jullie hebben er één grote onvruchtbare bende van gemaakt. Het land verloedert. Jullie gedrag doet denken aan echtbreuk. God heeft deze wereld gemaakt tot zijn paradijs, tot zijn wijngaard. Maar de wereld is één woestijn geworden en levert alleen nog maar bocht op!"

Op dezelfde manier praat Jezus. Hij laat zijn tranen de vrije loop over de toekomst van Jeruzalem. Geen steen zal op de andere blijven liggen! De wereld als Gods eigen wijngaard zal zelfs de Zoon van de Wijnbouwer uitspuwen. De erfgenaam van God wordt om het leven gebracht. Maar hebben jullie niet door dat de verschoppelingen van de wereld de hoekstenen zijn van een wereld die anders kan en anders moet? En te midden van de oude wijnstokken die alleen maar bocht voortbrengen, plant God zijn Ware Wijnstok, Jezus Christus.

In het evangelie is Israël, is deze wereld, niet meer Gods paradijs, die lieflijke wijngaard. Pachtinners worden aan de lopende band geliquideerd. Op leven en dood bevechten mensen en zelfs hele volkeren elkaar om het bezit van de aarde. We willen eigen baas spelen en niets meer met God van doen hebben. Zelfs geestelijke leiders laten zich meeslepen in deze val. Zowel de profeet Jesaia als Jezus roepen hartstochtelijk uit: “Hebben jullie dan niet in de gaten dat we deze wereld - Gods eigen wijngaard - aan het verkwanselen zijn?” De aarde buiten we uit en grenzeloos vervuilen we het milieu.

Profeten waarschuwen daar tegen - in alle tijden. Maar deze stemmen worden gesmoord door een wereld die steeds rijker wil worden - ten koste van alles. Tegen profeten roepen we: sla ze dood, vernietig ze! Aan het kruis met hen! Wat moet zo'n profeet te midden van tollenaars en hoeren. Heeft Hij de wijsheid van Gods wijngaard in pacht? Er moet in onze wereld orde zijn, ook al is het de wanorde van het onrecht! En we nemen het recht - Gods recht - maar al te vaak in eigen hand. Jesaia laat open of het vonnis inderdaad wordt voltrokken. Ook in het evangelie blijft dat een open vraag. Waar kiezen we voor? Het hangt van ons gedrag af of God tot ons zal zeggen: “Kom, mensen, het is sluitingstijd” of dat Hij zal ons de sleutel van de bloeiende wijngaard - Zíjn wereld - zal overhandigen.

Maar er is één troost. Ons leven, de wereld, blijft Gods eigendom. God zal deze wereld nooit loslaten, ook al hebben we Jezus als steen des aanstoots niet aanvaard. God zal hem tot Hoeksteen maken, waarop Zijn huis zal worden gebouwd. God zelf zal 't werk van Zijn Zoon voltooien. Zélf zal Hij zorg dragen voor deze wereld, zijn wijngaard. Niet de wijngaard is in gevaar, maar de erfgenaam, die zijn vruchten niet opbrengt.

Alleen een radicale keuze voor zijn liefde levert goede vruchten op. Blijven we verbonden met de ware wijnstok Jezus Christus. Een schitterend beeld. Bij een wijnstok zijn de ranken niet te onderscheiden van de stam. Bij een boom kun je de takken afbreken. Bij een wijnstok loopt de stam in de ranken uit. Je weet niet waar de stam eindigt en de rank begint. Zo moeten wij verbonden blijven met de ware wijnstok, Jezus Christus. Alleen zó zullen wij vruchten voortbrengen die blijvend zijn.

Tenslotte is de wijnstok het beeld van enorme vruchtbaarheid. Ik heb me laten vertellen dat een wijnstok wel 200 kilo druiven kan voortbrengen! Zo zullen wij in ons leven ook vruchtbaar zijn, als we verbonden blijven met de ware wijnstok Jezus Christus. ook in onze tijd waarin geloven niet meer vanzelfsprekend is